op een andere manier kijken: Stadhuis Maastricht 03

Op zondag 18 mei sprak Eloy Koldeweij in het kader van de lezingenreeks 350jaar Stadhuis Maastricht georganiseerd door het LGOG over de interieurs van het stadhuis.

Allereerst begon hij over de herindeling van de gemeenten in Nederland en wat dit teweeg brengt. Het is namelijk zo dat door de samenvoeging van gemeenten vele gemeentehuizen c.q. stadhuizen leeg komen te staan wachtend op een nieuwe bestemming die er maar niet komt.

Ook vertelde hij ons dat er in Nederland maar pas 16 jaar zorg is voor het interieur.

Het is nog niet als geheel wettelijk beschermd maar de nieuwe Erfgoedwet zal in 2016 hier verandering in brengen.

Dat het stadhuis nog steeds gebruikt wordt waarvoor het bedoeld is, is heel bijzonder en dat staat buiten kijf.

Het interieur bestaat uit drie onderdelen namelijk het organisatie van de ruimten in het gebouw, de afwerkingen van de wanden, vloeren, plafonds en dergelijke en de roerende zaken.

Wat is er nog 17^e eeuws in het gebouw? Dat is een hele belangrijke vraag. Hij ging daar uitgebreid op in.

Zo vertelde hij ons wat er in de loop van de tijd toegevoegd is of veranderd is. De veranderingen waren meestal het gevolg van schade dat niet hersteld kon worden.

De wandtapijten zijn de duurste afwerking in het gebouw gevolgd door het goudlerenbehang.

Éen ruimte is niet oorspronkelijk ingericht, maar de inrichting komt van een pand dat afgebroken is. Het is de Gagini ruimte, heel imposant.

Na de lezing kregen we een rondleiding. Omdat de groep groot was, werd het gesplitst. Toen ik naar het uitleg van de heer Koldeweij stond te luisteren in de burgemeesterskamer begonnen de kroonluchters te zingen als gevolg van de trillingen in de vloer van de tweede verdieping.

Volgende week, voorlopig de laatste lezing!

Wordt vervolgd!